Am Morge, we no de Maanod tued schiine, geit de Puur of d Matte far z meeche. Ds Gras esch rifs. Am säggsche tued eär d schiis Wiip os dem teife Schloaf erwegge. D schi tued sehe zääre, tretschot era lengs Hoar, on geit embre en de topp Chäär. D schi geet doa Ange, Cheesch on Heärfja on tued dernoa em Fiirhus ds Fermes hanno. D schi trengen Kaffe me Melch on ässen Broot on Ange derzue (Wenn mo Ange ee grennt hät, gee mo sche ou Gsegg anschtatt Ange). Dernoa foat ds schweer Weärch vom Heio a; zeerschta mos mo d Maade zette, speetor tued mo ds dorr Hei zeämerächo, en de Diele eetroage on tueds doa of dem Heischtock met der Heigabelo emom zerzette, (dernoa tued mos no stampfo; doa tien de Zocht geng geäre hälfe. Noa dem Heieetroage tued mo no stritscho). Wenn ds Wätter leids escht on ds Gras no ni dorrs escht, mos mo no schochno al topplo.
Gägen de Oabe geet de Maa e Choorb, al en Zescht, al es Rääf on geid of d Alpo embruuf. Doa escht no Usta. D Morbene pfiffen, es tien scho d Stuudomeie blieche. Aber es hät no Reschte va Lauene en de Chrachna; es hät halt em Wenter stoarch gschnuut on ggoxot. Hebsch escht jetza doa embruuf. De Puur escht aber miede keämet on setzsche of de Bang far z reschte on far es Pfiifetje z raugge.
Heinrich Welf, 1972; Gressoney/Luzern