Vor wenégé taga éscht passiert San Kloas traffe d’léckò chénn òn ne troage eppes gschèngiene. Fer d’oalto litté, ou sò sinn fell joar vorbi kanget, éscht das no ni ònder d’erennròng uskanget. És moal hämmone ni dérekt gsèd wie ietza, hämmo nòmmna gwésst dass wereder kéemet, òn hämmò das chònno vertschtoa de morge wenn hämmò gfonnet d’gschengé em naf wò hämmò em oabe umgwelte (dròm tuemò séege ”welpe”) òf de tésch kannot, mé dem eigene noame drònder gschrébne.
Éscht appa gsid z’érscht moal wò hämmo gschpérrt dass éscht no es was òster éndscher wéelt, dass éscht no ”en andré wéelt”. Éscht e grossé keimnés! Vòn woa chénnter? Tuet fenne de wäg en der tòppò nacht, geiter en z’hus oané schlossél, lisé oané sché loa merke. Wellz tuemò echt hälfe troage sevél gschengé? Jedefalls en eschél, wéll vòn dem loater em naffou es fätzié mélch, siesé wie kein andre! Aber dée San Kloas éscht es was usnamésche. Òn wétte hätter chònnò wéssò wellz heigé ni den eltre kloupt oder mòie gmacht, fer dem é léckè ruetò z’loa bem naff? Détz gschpérre d’keimnés éscht blébet ou jetza wò chammoòe gsé. Éscht wellz louft sché koalte, wellz tuet médem redò, wellz welltemò de board taschtò, aber mè keitò wéll éscht z’ertue de phack wò hätter treit. Éscht schén dass heigésche désche oalte bruch ufbéwart. En tank de Gmeindsverwaltònge!
D’Veréròng von Sen Kloas hättsché witt us verbreitòt. En der gròssartégò Kathedral vòn Bari, òn en der Chélchò em Lido vòn Venedig sinn ufbewarté dschin Reliquie. Di sinn Merstett, òn de Heilegò éscht réchtég au bschètzer vòn de merreisendra òn vòn de féschra; soògar Chèschtophe Colombo hätt but en Tschappelò dem San Nikola wenn éschter eréfiert en Amerika. Fénnmò vell Chélche òn Tschsappele en Europa, meischtens lengs de wäga wò fieren gäge nord, wie zem bischpel de Gròss òn de Leck Sen Bernòard. Ou em tal wò sinn dòrchpassiert éndsché walser fer z’goa zem Theodulpass, das tal wò treit de noame vòm
Patròn ”Nikolaital”.
En Greschòney gébts zwei Tschappele vòn San Kloas, eine zer Lommattò òn eine z’Noversch; mè dschim béld, eis vòn Vito Curtaz gmoalòtz. Z’Noversch éscht ou es oalts béld wò hätter be de fiesse dri goldené botsche: sinn di wò hätter gschengt drie jònge techtre fer dass chennésch z’tròssal choufe òn hiroate e ma, anstatt nòmma zéeme läbe. Es béld escht ou eh der Chelchò òf em Platz, òf der lénkò schiff, òn eis en der Tschappelò vòn S.Anna, òf Bätt, wò hatter bi es fessiè me dri zòchtiene wò hätt Éer erret gäge de wélle vòm pappa wò hettesché tét.
Heiber géere zellt désché gschéchte well tieber denge éndsché walser sigé no ni miedé eppés nusch z’wésso on ériò kultur richòr z’machò: äs wérd lang goa bés dass sigésch riché wie di vòn éndsche oalte.
Jetza, tag fer tag, tiebernensch bie de feschte vòn Wienacht òn Nujoarschtag. Als zòcht hämmo véll moal kért séege sigé boret es chénn, ésch ni en gròsse nue gsid, òn hämmo no ni guet chònnò verschtoa der onderschid zwéschò déene treité vòm storch òn Das treitz vòm Heilége Geist. Hämmo ou ni kriegt gschengé; messber aber denge dass keis van déene wò tuemò jetza kriege éscht z’schettze mé wéerd als z’wéchtég gschenk vòn Dschir gebòrt.
Éscht no blébet de bruch z’gä de zòchte z’nujoargéeld, òn en der oabò Nujoarschmäsch tuemoò no sénge z’uroalt lied òn de héerzléche wönsch: ”Ein glückseliges neues Jahre, – wünschen wir Euch vòn Herzens Grund — Gottes Gnad’ Viel Jahr bewahre — Euere Leib und Sel gesund!” Séelte tuemò das no sénge vòn hus zu hus, mé dschine sotte waarhafte strophe.
Z’Walser Blatt wélltò troage en héerzléche wönsch vòn gueté Wienachte, òn mé de wòrte vòn dem gsang wéllteberdò bégleitie, éndsché ganzò walsergemeischaft bègleite, zem nue joar, òn fer z’ganz nu joar!
As wéllen tag, wénn wer hen ündŝch gbürrt da muarge, hewer gvunnen da schnia. Noa as paar taoaga wetter un vroscht, da schnia her dŝchich zeihut. Da Winter ischt zu un d’winnacht virtaga séin zar tür. Uber a wuchu d’Lljicku Winnacht, 8 décembre, artût as lénhs zéit virtaga mir gruassi ümmrissi, nechtmussi, tanza un hurtig gsellschafti.
Olter zéitu, d’manna séin arwunnen van in d’lénner woa dŝchi hen gmachut ürriu seisunh um passrun da winter im lann mit da hauslljöte, mit dam gschlecht un d’vrörna. Virtaga un wachtini oan naa, hofziti eis zu dam andre, müsika, vachliti un murtereti hen arhurtigit z’ganz lann. Ousna d’vruara, wa inna in d’kertchi witte weermi!
Undŝch schiénu chilhu ischt, wi géhn in d’gruassu virtaga, gschwangti lljòt un d’sinnhara tün schikhjen dam Ljiben Gott lljidjini, hübschi vürous, um mu seen wol vergelzgott vür z’joar das ischt um lljéivrun un mu hœschun gsüntir un vrit vür z’joar das chint.
Gut Winnacht un as guts Naus Joar elljene!