Én angénéeme bot, de Bollettino Walser Glocken, treit emòm en oue hischer, als guets gsellé, z’Walser Blatt! Äs hät véll déngé z’zelle, Wéll éscht passiert én gwèssé zitt vòn dschim erschine. De zitt louft flénk, aber tuet ni als médera fort troage: äs déng wo channtsch ni usstriche éscnt de gédange äs sigé schén walser si. Wenn hetteber das ni sälbòr verschtannet, chenntebers vòn den andre lére.
Tien nòmma denge wefél litté tienensch sieche, tiene wénsche nendsch z’pchenne, welltè e huffe dèngè vòn éndsch vernéeme, òn de verzelle òn schribe, òn sogar drus film zéemeschtelle.
Sinn zòcht wò hette géere es lécks holzens rossié; jònge wò wellté éndsche lieder sénge; litté wò mechten éndsche brucha noa goa, éndsché spisiene chorò; studenta wò siechen eppés demnoa fer en énteressanté doktoratarbeit zwäg z’brénge; sinn ou allerltrégé litté wo hein wònder, lòscht oder òrsach ério kentnésse z’vermérò.
Ón wier chònnen doabi holzené stocka blibe? Wellber énds ganz òn wéchtegs vermége nachlesség zerstampfò?
Tien denge wéttége ér hännensch gmacht di Fondazione Forte di Bard méttem ertue di walseruschtellòng‚ òn das en der sommerzitt vòn meischtem tourismus. Wefél ouge heindsché òf éndscher gschécht òn òf éndschem läbta ertoat, wefél òre nein tetég glost was nein hòchglérté Litté vòn éndsch gseit, òn gwenléch guet gret. Tien ou denge wéttegé freid éscht gsid sòvell walser zéeme nendsch träffe en Trisenberg, zéeme redò, aschloa òn fiertag machò.
Tien machò dass es jeds zeiché wò geit vòn éndsch us, sigè z’allerréschta énnerléch en éndsch läbens òn läbhatégs, dass tiegésché de walsergeischt òn z’walsermuet ufbéware òn noch entwéckle, mé klarem identitétssénn, aber dòrchus mé keim héchshopt.
Bés zem érschtal.