Liebe Papa,
Déshé letschté manede sind gsid déchtég schwéreé fer déch. Hettémer gwénscht z’chònnò wéder es moal zéeme z’fermés ässe‚ mét wòrscht òn chésch òn es glas wi, wétte heiber déck toat. Hetté auch géere khät z’abschribe diné erénnerònge. Aber bénné z’spoat kéemet.
Hänné en gueté zit passiert métter en de letschté joaré, wenn häschmer déck wéderzellt vòn dim läbtag. Eppés hänné chònnò abgé òn véll bsénnemer noch.
Wétte Zem Stäg en chrieg Zit e chéschte péerzénge hätter de läptag erettel; oder wenn, noch en chrieg zit, ein Goabé häscht erettet e jònnge ma òn dschis hus dass de titschò hetté welle verbrenne. Òn noch spétòr wenn heindschdé gmacht sendéc von Ischeme, òn wétte häscht chònnö erklere dem Mons Stevenin dass ès werté gsid méglech z’machò Goabé gmein òn wétte mò kchtue.
Epper, en dir grepnòs, hät gseid an etlléché goabenere dass du hettésch besser niz òber gloat din familiò òn dis wéerch ver d’gmein.
Èch bsénneémé ganz guet di zitte, wenn em sònntag heiberder beitòt fer z’métag zéeme ässe, on déck béscht nit kéemet, wòròm häscht khät z’tue fer d ’gmein (sònntag éscht de gsid d’beschtò zit ver z’chònnò träffe litte dass hettéscht nit chònnò métredò en andré tage). Aber b’sénnémé auch wenn ettléché moal häscht gfònnet de zit z’mé métter troage z’Ougschtal, woa heiber z’métag kässet z’Mons Sievenin. Òn doa hänné chònnò fer stoa wétte stoarche éscht gsid din gédanke z’mò kchtue z’machò Goabé gmein. Dau häscht khät diné idealé, din troume, òn fer di häscht nit khät de förcht z’vorwerz goa, ouch wenn häscht mòssò wittòr verliere.
Was häschmer zeichòt és z’hä gédóld òn nit hä de fòrcht z’féhle ón nit mé zròck zieh wenn epper hät mangel hélf.
Häscht nie vergässet Greschòney, ouch vòn wittem, òn häscht welle d’ouge phtue woa béscht bòret.
Ietza béscht némme hier; häscht bsuecht din vorfahren ón channtsch entléch reste. Aber béscht noch genn médénsch en éndshem gédangke on en éndshem héers.
Aufwiedersehen.
Din sòn, Benito.
Jakarta, 1 Ougste 2003